Ба ғайр аз тағъйирёбиҳои назарраси танаи занон, чизе ки мо тез-тез аз заноне, ки дар воқеаҳои дар бораи бо муваффақият партофтани вазн зикр гардидаанд, мешунавем, он аст, ки парҳезҳои наву солимашон ҳангоми бори аввал оғоз кардан, онҳоро ба ҳисси маҳрумкардашавӣ ё “детоксикатсия” (тозашавӣ) оварда мерасониданд.
Бо вуҷуди донистани он, ки азнавсозии одати шумо дар истеъмоли хӯрок осон нест, мо ба худ савол гузоштем, ки оё нест кардани (дур сохтан) шакар, равған ва маҳсулотҳои ғизоии коркардшуда аз вояи хӯрок (ратсион), ба монанди нест кардани кофеин ва тамокукашӣ имконпазир аст ё не.
Маҳрумкардашавии воқеӣ – ҳамчун яке аз намуди канда кунонидани шумо аз чизи одатӣ ва канда кунонидан аз майлу рағбат – ин ду мафҳуми комилан гуногун ҳастанд. Яке аз онҳо физиологист, дар он вақт, ки дигари он психологӣ мебошад. Охирин ин онест, ки мо бо он ҳангоми харобшавӣ дучор мешавем.
Худо ҳамин хел фикр ба намак низ тааллуқ дорад. Агар шумо ба миқдори муайяни намак одат карда бошед ва онро якбора кам кунед, ретсепторҳои таъмии шумо пайхаст хоҳанд кард.
Новобаста аз он, ки шумо тозакунонӣ – мисли аломатҳои кандашавӣ аз шакар ва равғанро ҳис мекунед ё шумо ба таври оддӣ воқеан кулчақандро ёд мекунед, онҳо ҳанӯз ҳам шуморо ҷалб мекунад. Барои мушкилиро ҳал кардан тавсия дода мешавад, ки барои қонеъгардонии ин майлу рағбатҳо чизи дигаре ёфта шавад, ки калориянокии он пасттар бошад ва моддаҳои ғизоии фоиданоки бештар диҳад, бар ивази пурра канда кардани истеъмоли ин гуна маҳсулот.
Масалан, агар питса аз маҳсулотҳои макаронии дорои донаҳои холис бошад – онро бо харчангча ва миқдори зиёди сабзавоти бирён варам кунонед. Меваҳо бо шакари табиӣ низ барои майли шумо ба ширинӣ ивазкунандаи олӣ мебошанд.