Аз барномаҳои парҳезӣ сар карда то чойҳои тозакунанда миқдори зиёди маҳсулотҳо ба шумо вобаста ба тағйирёбии баданатон қаноатмандии фавриро ваъда медиҳанд. Пас оё партофтани вазни зиёд бо роҳи солим воқеан имконпазир аст ё не?
Бар ивази онҳо тадқиқотҳо усули оҳиста ва бардавоми партофтани вазнро тавсия медиҳанд, ки он дар як ҳафта аз 0,5 то 1 килограммро нест мекунад. Вақте ки одамон оҳиста-оҳиста вазн мепартоянд, ин одатан аз ташкил додани қоидаҳои рафтори устувор ва тағъйир додани тарзи зист бармеояд, ки ин баръакси парҳезҳои вазнини дорои маҳдудиятҳои носолим мебошад.
Ҳарчи тезтар хароб шудан метавонад ҳаҷми калони натиҷаҳои нохуши зерин дошта бошад/
Кам кардани истеъмоли хӯрок аз миқдори мавриди ниёзи ҷисматон ба истеҳсолшавии гормони стресс, кортизол оғоз мебахшад. Ин стресс иштиҳоро афзоиш медиҳад ва метавонад ба ҷамъшавии миқдори зиёди равған, махсусан дар атрофи миён оварда расонад.
Босуръат партофтани вазн бо ҷисми шумо бозиҳои ақлӣ мебозад: Ҷисми мо маҳдудияти калориянокиро ҳамчун гуруснагӣ қабул менамояд ва реҷаи зиндамонии метаболикии худро гирон карда, ба метаболизми шумо хабар медиҳад, ки барои сарфаи қувват сусттар гардад. Ба ибораи дигар ҷисми шумо ба реҷаи гуруснагӣ мегузарад ва равғани бештар нигоҳ медорад ва вазнатонро бо суръати дучанд афзоиш медиҳад.
Маҳдуд кардани калориянокӣ хеле тез буда, тонуси мушакҳои шумо ба таври ҷиддӣ зарар хоҳанд дид. Вақте ки шумо кофӣ хӯрок намехуред, ҷисми шумо ба истифодаи массаи мушакҳо ҳамчун сӯзишворӣ мегузарад.
Илова бар аз даст додани ҷолибият, намуди зоҳирии зебову солим, коҳиш ёфтани вазни мушакҳо миқдори равғане, ки ҷисми шумо онро месӯзонад, низ коҳиш меёбад. Чӣ қадаре ки бофтаи камтар дошта бошед, ҳамон қадар эҳтимоли аз даст додани ҳадафҳои харобшавӣ зиёд мешавад. Бинобар он, ки мушакҳои устухонбандии шумо фаъолтар ҳастанд, шумо ба воситаи ҳаракат кардан камтар калория месӯзонед.
2O барои функсияи ҷисмонӣ воқеан муҳим аст. Он токсину ифлосиҳоро мебарорад, маводҳои ғизоӣ медиҳад, ҳозимаро беҳтар месозад ва ғайра. Ҳангоми нест шудани захираҳои оби ҷисматон, шумо эҳтимолан илоҷи оқибатҳои манфӣ, ба монанди дарди сар, қабзи меъда, ихтилоҷи мушакҳо ва камқуввативу беҳолиро мекобед. Ҳар кадоме аз онҳо ба қобилияти корӣ, машқӣ ва умуман барои аз ҳаёт ҳаловат бурдан халал мерасонад.